Η αρθροπάθεια του ώμου είναι μια παθολογική διαδικασία που εμφανίζεται σε ασθενείς ηλικίας άνω των 50 ετών. Όπως πολλές άλλες ασθένειες, η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση δυσάρεστων αισθήσεων. Η αρχική μορφή της νόσου χαρακτηρίζεται ως αρθροπάθεια του 1ου βαθμού της άρθρωσης του ώμου, η οποία έχει ένα ορισμένο σύνολο συμπτωματικών εκδηλώσεων και παραγόντων που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την επακόλουθη ανάπτυξη.
Αιτίες και συμπτώματα εμφάνισης
Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ώμου είναι παραβίαση της ακεραιότητας της χόνδρινης άρθρωσης και των στοιχείων της. Πολύ συχνά, η διαδικασία της νόσου αρχίζει να αναπτύσσεται ενεργά, ως αποτέλεσμα της οποίας ο ασθενής διαγιγνώσκεται με αρθρίτιδα και φλεγμονή.
Η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί στο πλαίσιο της έκθεσης σε διάφορους παράγοντες. Τα πιο κοινά περιλαμβάνουν:
- τραυματισμός της αρθρικής άρθρωσης (εξάρθρημα, μώλωπας, κάταγμα) που χαρακτηρίζεται από βλάβη στην κάψουλα ή ρήξη των συνδέσμων.
- ταυτοποίηση ασθενειών του καρδιαγγειακού συστήματος σε έναν ασθενή (διαδικασίες, ως αποτέλεσμα των οποίων τα όργανα και τα συστήματα δεν λαμβάνουν τη βέλτιστη ποσότητα αίματος και οξυγόνου).
- η παρουσία υπερβολικού σωματικού βάρους (υπάρχει αυξημένο φορτίο στις αρθρώσεις).
Οι συμπτωματικές εκδηλώσεις της αρθροπάθειας της άρθρωσης του ώμου μπορεί να εκδηλωθούν με διαφορετική δύναμη και συχνότητα. Στο αρχικό στάδιο της ανάπτυξης της νόσου, ο ασθενής έχει μια εκδήλωση μικρού πόνου ή δυσφορίας (ειδικά στη διαδικασία εύρεσης του ώμου σε μια συγκεκριμένη θέση). Μετά από αυτό, για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, η διαδικασία της νόσου υποχωρεί, μετά την οποία γίνεται ξανά αισθητή, ενώ αναπτύσσεται ενεργά. Ο πόνος στην άρθρωση, κατά κανόνα, έχει χαρακτήρα έλξης ή πόνου, η έντασή τους ποικίλλει ανάλογα με το φορτίο. Το σύνδρομο πόνου μπορεί να έχει διαφορετική εντόπιση. Μπορεί να διανεμηθεί σε ολόκληρη την περιοχή του ώμου ή μόνο σε ορισμένες αρθρικές περιοχές. Ως αποτέλεσμα, η κινητική δραστηριότητα του άνω άκρου του ασθενούς διαταράσσεται και η μετάβαση της παθολογικής διαδικασίας σε χρόνια μορφή. Τα συμπτώματα και η θεραπεία της νόσου, η οποία επιλέγεται στη συνέχεια, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τα ηλικιακά χαρακτηριστικά του ασθενούς.
Διαγνωστικά
Πριν εκφραστεί το συμπέρασμα, ο ειδικός ιατρός καθοδηγεί τον ασθενή να πραγματοποιήσει διαγνωστικά μέτρα. Στο πρώτο ραντεβού, ο γιατρός διενεργεί ενδελεχή εξέταση της προσβεβλημένης αρθρικής άρθρωσης, μετά την οποία συλλέγει τις πιο λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο ζωής του ασθενούς, τις επαγγελματικές δραστηριότητες και τις λεπτομέρειες του τραυματισμού. Στη διαδικασία της ψηλάφησης μελετάται η φύση της κινητικότητας της άρθρωσης και η διαδικασία της νόσου.
Συνιστώνται ακτινογραφίες για περισσότερες πληροφορίες. Η εικόνα που προκύπτει καθιστά δυνατό τον προσδιορισμό της φύσης της ανάπτυξης της νόσου και του σταδίου της παραμέλησής της.
Κατά τη διάγνωση, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να λαμβάνεται υπόψη η παρουσία συνοδών ασθενειών στο σώμα.
1 βαθμός ασθένειας
Η διάγνωση γίνεται με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με τα συμπτώματα και τη γενική ευημερία του ασθενούς. Σε αυτή την περίπτωση, μια γενική ανάλυση αίματος και ούρων δεν μπορεί να δώσει τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία της νόσου των αρθρώσεων. Εργαστηριακή μελέτη του αρθρικού υγρού στην οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ώμου 1ου βαθμού αποκαλύπτει αυξημένο ιξώδες του βιολογικού υλικού και αύξηση της περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη. Η υπολογιστική και η μαγνητική τομογραφία θεωρούνται όχι λιγότερο κατατοπιστικές. Παρά την ακρίβεια και το περιεχόμενο πληροφοριών, η διαδικασία έχει σχετικά υψηλό κόστος, επομένως δεν μπορεί κάθε ασθενής να αντέξει οικονομικά μια τέτοια εξέταση.
2 βαθμοί
Όταν ανιχνευθεί αρθροπάθεια 2ου βαθμού της άρθρωσης του ώμου, εκτός από την εξέταση και την ανάκριση, χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες διαγνωστικές μέθοδοι: υπερηχογράφημα, αρθροσκόπηση, σπινθηρογράφημα και θερμογραφία. Όλες αυτές οι τεχνικές καθιστούν δυνατό τον προσδιορισμό της φύσης της στένωσης του αρθρικού χώρου, της συμπίεσης του οστικού ιστού, της παρουσίας κυστικών νεοπλασμάτων ή θραυσμάτων οστικού ιστού στην περιοχή άρθρωσης. Η υπερηχογραφική εξέταση της νόσου βοηθά στον προσδιορισμό του πάχους του χόνδρου στην επιφάνεια όλων των περιοχών, στον εντοπισμό της πιθανής παρουσίας διαβρώσεων και wen.
3 μοίρες
Η αναγνώριση της αρθρώσεως της άρθρωσης του ώμου 3ου βαθμού περιλαμβάνει εκτεταμένη επιλογή εξέτασης. Εκτός από τις βασικές μεθόδους, ο ασθενής πρέπει να περάσει βιοχημική εξέταση αίματος (για τον εντοπισμό δεικτών της φλεγμονώδους διαδικασίας), ανοσολογικές μελέτες για τον προσδιορισμό του σταδίου της διαδικασίας της νόσου και βιοψία ιστού χόνδρου, η οποία επιτρέπει στον ασθενή να διαγνωστεί όσο το δυνατόν ακριβέστερα.
Θεραπευτική αγωγή
Παρά τη μορφή της παθολογικής διαδικασίας της άρθρωσης που αποκαλύφθηκε στον ασθενή, θα πρέπει να υποβληθεί σε μακροχρόνια θεραπεία. Οι παραδοσιακές και μη παραδοσιακές μέθοδοι θεραπείας στοχεύουν στην εξάλειψη των κύριων σημείων:
- μείωση της εκδήλωσης του πόνου.
- εξάλειψη των σημείων της φλεγμονώδους διαδικασίας.
- ομαλοποίηση της γενικής κατάστασης του ιστού χόνδρου.
- επιστροφή της κινητικότητας των άκρων.
- ομαλοποίηση των μεταβολικών διεργασιών στο σώμα.
Η θεραπεία της παραμορφωτικής αρθροπάθειας της άρθρωσης του ώμου 2ου βαθμού περιλαμβάνει τη χρήση σύνθετης θεραπείας, η οποία περιλαμβάνει τη χρήση πολλών θεραπευτικών μεθόδων ταυτόχρονα.
Ιατρική περίθαλψη
Η θεραπεία της νόσου με τη βοήθεια φαρμάκων περιλαμβάνει τη χρήση μέσων διαφόρων επιδράσεων:
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα - εξαλείφουν τα σημάδια της φλεγμονώδους διαδικασίας, εκδηλώσεις πόνου στην άρθρωση. Συνταγογραφούνται αποκλειστικά από ειδικό γιατρό, καθώς τα σύμπλοκα είναι ικανά να προκαλέσουν την εμφάνιση αρνητικής αντίδρασης του σώματος. Συνιστάται να λαμβάνονται με προσοχή σε εκείνους τους ασθενείς που έχουν πρόβλημα στη λειτουργικότητα της γαστρεντερικής οδού, καθώς τα συστατικά της σύνθεσης έχουν την ικανότητα να προκαλούν την ανάπτυξη ελκωτικών σχηματισμών.
- ενδοαρθρικός αποκλεισμός. Η διαδικασία για την ασθένεια των αρθρώσεων περιλαμβάνει τη χρήση κορτικοστεροειδών με τη μορφή ενέσεων απευθείας στην πληγείσα περιοχή.
- Ορμονικά και μη τοπικά σκευάσματα. Μπορούν να εφαρμοστούν με τη μορφή τζελ ή αλοιφών.
Σε αυτή την περίπτωση, η χρήση φαρμάκων κατά της νόσου των αρθρώσεων είναι εξαιρετικά απαραίτητη, καθώς όλες οι άλλες μέθοδοι θεραπείας έχουν σωρευτικό αποτέλεσμα και δίνουν θετικά αποτελέσματα μόνο μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα.
Φυσικοθεραπεία και άσκηση
Οι φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες και οι ασκήσεις φυσιοθεραπείας θεωρούνται όχι λιγότερο αποτελεσματικές και χρήσιμες. Τις περισσότερες φορές, με ασθένεια των αρθρώσεων, συνταγογραφούνται:
- θεραπεία με λέιζερ - βελτιώνει τη ροή του αίματος και ομαλοποιεί τις μεταβολικές διεργασίες στο σώμα.
- βελονισμός - σας επιτρέπει να ενεργοποιήσετε τις δυνάμεις του σώματος στην καταπολέμηση της παθολογικής διαδικασίας.
- μαγνητοθεραπεία - ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος, το οποίο επιτρέπει στην κατεστραμμένη περιοχή της άρθρωσης να επουλώνεται πιο ενεργά λόγω της αποκατάστασης της ροής του αίματος.
- hirudotherapy - είναι η εφαρμογή θεραπευτικών μέτρων με τη βοήθεια βδέλλες, είναι αποτελεσματική στην ανίχνευση σταδίων 1 και 2 της νόσου.
- χειρωνακτική θεραπεία - περιλαμβάνει το μασάζ όχι μόνο από ειδικό, αλλά και ανεξάρτητα στο σπίτι.
Μην ξεχνάτε τη φυσική αγωγή. Η γυμναστική σε περίπτωση αρθρώσεως της άρθρωσης του ώμου παίζει σημαντικό ρόλο, επομένως τα μαθήματα πρέπει να είναι τακτικά και να λαμβάνουν υπόψη όλα τα χαρακτηριστικά της διαδικασίας της νόσου. Είναι απαραίτητο να συζητήσετε με τον γιατρό εκ των προτέρων το επιτρεπόμενο φορτίο, ποιες ασκήσεις επιτρέπεται να εκτελούνται και ποια είναι η διάρκεια των μαθημάτων για μια τέτοια ασθένεια.
Χειρουργική επέμβαση
Ελλείψει της αποτελεσματικότητας των παραπάνω μεθόδων θεραπείας της νόσου και στον εντοπισμό της συνεχιζόμενης εξέλιξης της νόσου, οι γιατροί αναγκάζονται να καταφύγουν σε χειρουργική θεραπεία.
Η διαδικασία περιλαμβάνει τις περισσότερες φορές την εγκατάσταση μιας ενδοπρόσθεσης. Η μέθοδος θεωρείται επεμβατική, επιτρέποντας την αντικατάσταση κατεστραμμένων θραυσμάτων της άρθρωσης με τεχνητές επιλογές.
Η τεχνική καθιστά δυνατή όχι μόνο την απαλλαγή από τα συμπτώματα που εμφανίζονται, αλλά και την αποκατάσταση της χαμένης δραστηριότητας του άνω άκρου.
Λαϊκές θεραπείες
Εκτός από τις παραδοσιακές μεθόδους θεραπείας της νόσου, οι συνταγές παραδοσιακής ιατρικής θεωρούνται όχι λιγότερο αποτελεσματικές. Για να ανακουφίσετε τις εκδηλώσεις πόνου της διαδικασίας της νόσου των αρθρώσεων, συνιστάται η χρήση λάχανου ή κολλιτσίδας. Πριν από τη χρήση, το φυτό πρέπει να ξεδιπλωθεί στο στάδιο της εξαγωγής χυμού, μετά το οποίο πρέπει να εφαρμοστεί στον ώμο. Η κομπρέσα καλύπτεται με ένα πανί από πάνω για να κρατήσει τη θερμότητα όσο το δυνατόν περισσότερο. Η διαδικασία διαρκεί αρκετές ώρες.
Πολλοί ειδικοί συνιστούν ανεπιφύλακτα το μπάνιο με μείγματα αρθρώσεων βοτάνων. Μπορεί να παρασκευαστεί από μουστάρδα και σκόνη σανού σε συγκεκριμένη αναλογία. Η διάρκεια του μπάνιου είναι από 15 λεπτά έως μισή ώρα. Μετά τη διαδικασία, συνιστάται να ντύνεστε ζεστά. Επιτρέπεται η χρήση κομπρέσων με βάση το cinquefoil. Προηγουμένως, το φαρμακευτικό φυτό αποξηραίνεται. Για να προετοιμάσετε μια κομπρέσα για ασθένεια των αρθρώσεων, θα χρειαστείτε τρεις κουταλιές της σούπας από το κύριο συστατικό και χοιρινό λίπος. Πολλοί ειδικοί συνιστούν να προσθέσετε ένα κουταλάκι του γλυκού κόκκινο πιπέρι. Αυτό θα βελτιώσει τη διαδικασία της κυκλοφορίας του αίματος. Τέτοιες ενέργειες επιτρέπονται ελλείψει ενόχλησης, παραβιάσεων της ακεραιότητας του δέρματος (με τη μορφή ερυθρότητας της επιδερμίδας), απουσίας αύξησης της θερμοκρασίας του σώματος και ενδείξεων φλεγμονώδους διαδικασίας. Η χρήση του φαρμάκου για μια ασθένεια στις περισσότερες περιπτώσεις πραγματοποιείται όταν ανιχνεύεται μια χρόνια μορφή της διαδικασίας της νόσου.
Πρόληψη
Για να αποφευχθεί η εμφάνιση της νόσου των αρθρώσεων και η επακόλουθη εξάπλωσή της, πρέπει να παρέχεται στον ασθενή η πιο φειδωλή θεραπεία. Αυτό είναι ιδιαίτερα απαραίτητο εάν ο ασθενής είναι ηλικιωμένος και μεγαλύτερος. Οι υποχρεωτικές ευνοϊκές συνθήκες περιλαμβάνουν τη βέλτιστη θερμοκρασία σώματος, τη συμμόρφωση με τους κανόνες προσωπικής υγιεινής και τις καθιερωμένες υγειονομικές απαιτήσεις, την έγκαιρη άσκηση, την παρακολούθηση της ποιότητας των τροφίμων και την πρόσληψη των απαραίτητων βιταμινών και μικροστοιχείων, επίσκεψη ιατρού τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο.